نویسنده : Karlheinz Zöchling
مترجم : شهرام بلوری
واضح است که تمامی ما از ابتدای آشنایی با این ورزش همیشه دغدغه یافتن و فرا گیری اصول و نکات صحیح پرتاب و رموز مربوط به آن را داشته وداریم . صرف نظر از تجارب بسیار آموزنده شخصی و تبادل آنها میان دوستان که در حال حاضر درایران ازعمده ترین منابع آموزشی در این زمینه بشمار می روند و معدود فیلم های مسابقات خارجی که کمکی شایان در رشد این ورزش در بین علاقه مندان نموده است، تالیفات و ترجمه های مبتنی بر اصول علمی از نیازهای اولیه و اساسی این ورزش در حال رشد در ایران به حساب می آید که متاسفانه تا كنون از طرف متولیان رسمی این رشته از نظر دور مانده است. لذا بر آن شدم که آغاز گر حرکتی در جهت تجهیز علمی دوستداران و علاقه مندان ورزش دارت گردم و امیدوارم در آینده با همت دوستان و یاری ایشان مجموعه ای کامل و متنوع از مباحث علمی مکتوب در زمینه این ورزش فراهم گردد. مقاله حاضر يكي از سه مقاله ای است که توسط karlhinz zochling پرتاب گر حرفه ای اتریشی با عنوان" چگونه پرتاب کنیم؟"نگاشته شده است و حاوی نکات ارزشمندی است که مطالعه آن برای دوستان عزیزم خالی از فایده نخواهد بود.امیدوارم در فضای مساعدی که صرفا به همت شخصی دوستان و بخصوص دوست عزیزمان آقای مهدی شایسته بوجود آمده فرصت رشد بیشتری برای ورزش محبوبمان فراهم شود.
فصل 1 - پرتاب (فوریه 1998)
- نحوه پرتاب (این جزوه)
- نحوه گرفتن
- نحوه ایستادن
مقادیر زیادی نامه از علاقه‌مندان داشتم که در رابطه با تکنیک پرتاب دارت راهنمایی خواسته بودند. همچنین فکر کردم که چگونه تی دی تی را جذاب‌تر و مفیدتر برای خواننده‌هایم کنم. بنابراین تصمیم گرفتم تا این مقدمه را بر تکنیک پرتاب دارت بنویسم.
اول، اجازه دهید تا به نحوه‌ی پرواز دارت نگاهی بیاندازیم. دارت بر روی یک منحنی سهمی حرکت می‌کند، همان منحنی که یک سنگ پرتاب شده و یا یک گلوله‌ی تفنگ برای حرکت استفاده می‌کند.
منحنی پرواز دارت: دارت بر روی یک منحنی سهمی حرکت می‌کند.
این مسیر منحنی می‌تواند بالاتر و یا پائین‌تر باشد، که بستگی به قدرت پرتاب دارد. یک پرتاب خوب باید بتواند دارت را در حین شتاب گرفتن دقیقاً در این مسیر سهمی هدایت کند، و باید مطمئن بود که دارت در هنگام رها شدن در این مسیر منحنی باقی می‌ماند.
چگونه دارت را حرکت دهیم تا در این مسیر صحیح قرار گیرد؟ برای این منظور باید به حرکت بازو در هنگام پرتاب توجه کنیم. بازو را میتوان به ماشینی با سه محور تشبیه نمود که با دو مفصل یه یکدیگر متصل شده‌اند، و مفصل نهایی به یک نقطه متکی است.
سیستم بسیار مفید و چند منظوره و چند محوره‌ی بازوی انسان.
با توجه به تصویر فوق، دو مفصل متصل، آرنج و مچ، و مفصل ثابت شانه می‌باشد، در حالی که سه محور دیگر، بازو، ساعد و دست می‌باشند.
ممکن است که شما به درس مکانیک در مدرسه علاقه‌ای نداشتید اما می‌بینید که این محورها آرایش جالبی به خود گرفته‌اند. این محورها اصولاً اگر به درستی حرکت کنند می‌توانند هر منحنی را ترسیم نمایند، گرچه شاید بازوی انسان نتواند به سهولت بر روی منحنی سهمی حرکت کند، اما با این وجود این عمل چندان سخت نمی‌باشد.
تصویر زیر نحوه‌ی هدف‌گیری در هنگام پرتاب دارت را نشان می‌دهد. در انیمیشن زیر شما می‌توانید در عمل نحوه حرکت این اهرم‌ها و مفاصل را برای یک پرتاب خوب و دقیقاً بر روی منحنی را ببینید.
انیمیشن ترسیمی برای نمایش تکنیک صحیح پرتاب دارت با استفاده از سیستم سه محوری. این انیمیشن را می‌توانید در سایت Sitepeople مشاهده نمایید.
حالا بعد از توصیف اصول مکانیکی، می‌توانیم به بحث در مطالب زیر بپردازیم.
بایدها و نبایدهای پرتاب دارت
قبل از شروع بهتر است شما انیمیشن فوق را با دقت مشاهده نمایید. ابتدا هر جزء را به تنهایی، و سپس تمام را با هم نگاه کنید، تا ببینید که چگونه هر قطعه با دیگر قطعات تعامل می‌کند تا دارت را در مسیر نگاه دارد.
در مورد مفاصل و اهرم‌ها
شانه: این تنها نقطه‌ایی است که در تمام مراحل تغییر مکان نمی‌دهد. بدن شما نباید در هنگام پرتاب حرکت کند (این یک نباید است). عمل پرتاب را فقط بازوی شما انجام می‌دهد.
آرنج: در هنگام عقب بردن دارت در جای خود باقی می‌ماند، ولی در هنگام شتاب دادن به بالا حرکت می‌کند. این موضوع بسیار جالب است، زیرا ممکن است شنیده باشید که آرنج در هنگام پرتاب باید ثابت بماند. این توصیه کاملاً اشتباهاست. حتماً انیمیشن را نگاه کنید: آرنجِ ثابت، شما را وادار می‌کند تا دارت را زودتر رها کنید. این تفاوت مانند هدف‌گیری بین یک هفت تیر و یک تفنگ می‌باشد. لوله طویل تفنگ هدف‌گیری را دقیق‌تر می‌کند. چنین چیزی هم در مورد آرنج و مسیر دارت هم صدق می‌کند، یعنی آرنج باید در مراحل پرتاب به بالا بیاید تا دارت را در مسیرخود نگاه دارد. همچنین دست بعد از پرتاب در مسیر دارت قرار میگیرد. این روش، رها کردن را آسان‌تر می‌کند، زیرا دیگر نیازی نیست که دقیقاً نقطه رها کردن دقیقی داشته باشیم. مهم نیست که آن را قدری بکشید، زیرا به هر حال دارت در مسیر خوبی پرواز خواهد نمود.
مچ: حرکت مچ غالباً بحث‌انگیز است. در انیمیشن هم چندان اشاره‌ای به آن نشده است، زیرا چندان ضروری هم به نظر نمی‌رسد. اما اکثر حرفه‌ای ها از حرکت سریع مچ به یک دلیل استفاده می‌کنند: برای شتاب دادن. آیا حرکت سه محور شما را به یاد شلاق نمی‌اندازد؟ اگر حرکت سریع مچ به منزله‌ی نوک شلاق (یعنی دارت) باشد، دارت سریع‌تر حرکت خواهد کرد، و باعث میشود تا دیگر اهرم‌های سیستم آهسته‌تر حرکت کنند، در نتیجه پرتاب با نیروی کمتر و دقت بیشتری انجام خواهد شد. اما حرکت سریع مچ یک خطر هم دارد: این هم چیز دیگری است که باید کنترل شود، زیرا می‌تواند مشکل ساز باشد. گرچه بیشتر حرفه‌ای ها از این حرکت استفاده می‌کنند، اما من به تازه کارهایی که قادر به کنترل مچ خود نیستند توصیه نمی‌کنم.
مراحل پرتاب
هدف‌گیری: چشم خود، دارت و هدف را در یک خط مستقیم قرار دهید. بر روی هدف تمرکز کنید، و نه بر روی دارت، و یا دختر و یا پسر زیبایی که دارد وارد سالن میشود. بر روی امتیازی که می‌خواهید تمرکز کنید، یا هر طور که دوست دارید: اما فقط هدف‌گیری کنید. بیشتر دارت‌بازها می‌توانند بطور طبیعی بر روی هدف تمرکز دهند، اما بعضی تازه کارها در ابتدا نمی‌توانند. این یک باید است و به آن عمل کنید.
حرکت دست به عقب: این کار را حتماً انجام دهید، اما نه با سرعت. بعضی از تازه‌کارها نگرانند که این عمل تمرکزشان را کم کند، اما با تمرین میتوان بر آن غلبه نمود. تنها فقط چند دارت‌باز موفق وجود دارند که نیازی به این حرکت ندارند، اما این یک باید برای 99 درصد از ماها می‌باشد. این که دست خود را تا چه حد به عقب ببرید یک انتخاب شخصی است، اما خوب است که دست خود را حداقل قدری عقب ببرید. دست خود را آنقدر عقب ببرید تا در مکانی که برایتان راحت است قرار گیرد. برای پرهیز از برخورد با بینی‌تان، دست خود را از جهت زیر چانه و یا کنار گونه خود حرکت دهید، که البته بستگی به تکنیک شخصی شما دارد. یک اشتباه عمومی این است که دست خود را به اندازه کافی به عقب نبریم تا کنترل را از دست ندهیم، اما این منجر به از دست دادن شتاب و دقت خواهد شد. بهتر است که تمرین بیشتری کنید تا این که مبادرت به راه‌های ساده کنید.
شتاب: آنقدرها هم که فکر می‌کنید حیاتی نمی‌باشد. آن را بطور طبیعی انجام دهید، نه خیلی سریع و نه با نیروی زیاد. با نرمی و در یک حرکت مداوم انجام دهید. فراموش نکنید که آرنج باید به بالا بیاید. اگر از حرکت سریع مچ استفاده می‌کنید، دست شما به جلو می‌رود و در امتداد بازو و در خط مستقیم قرار خواهد گرفت.
رها کردن: همچنان که در بالا ذکر شد، این عمل در یک پرتاب صحیح بطور طبیعی انجام میگیرد و مشکل خاصی نیست. اما اگر شما با لحظه رها کردن مشکل دارید، احتمالاً دچار یک خطای تکنیکی شده‌اید، یا آرنج خود را بالا نمی‌برید و یا در مسیر مستقیم پرتاب نمی‌کنید. این یک لحظه حساس برای حرکت سریع مچ می‌باشد. دست باید در زاویه صحیحی نسبت به ساعد قرار گیرد. اگر زاویه صحیح نباشد، نوک دارت در هنگام رها شدن به سمت پائین متمایل خواهد شد، و به این مطلب در قسمت "دارت" در قسمت آخر این جزوه اشاره کرده‌ایم.
پرتاب مستقیم: این بسیار مهم است. مثال تفنگ را به خاطر آورید. بهترین پرتاب مستقیم این است که دست شما در جهت هدف مورد نظر قرار گرفته باشد. یک نمونه بارز خطا این است که بازوی شما در هنگام رها کردن دارت پائین افتد. بازوی خود را مستقیم و قدری هم متمایل به بالا نگاه دارید، همچنان که در انیمیشن می‌بینید. این انیمیشن حس پرتاب مستقیم را به شما خواهد داد.
مقصود نهایی
دارت: مقصود نهایی ما اینجاست. فراموش نکنید که دارت را در مسیر منحنی سهمی هدایت کنید. به زبان هندسی، دارت باید مماس با تقاطع دست شما و منحنی حرکت کند (با سرعت مطلوب). نیازی نیست که از پرتاب خود فیلمبرداری کنید تا سهمی خود را بر روی تلویزیون مشاهده کنید، این کار را می‌توانید بطور طبیعی انجام دهید (شاید تا کنون پرتاب سنگ و شکار حیوانات برای غذا را تجربه کرده باشید). توجه خود را به مطالب زیر معطوف نمایید: نوک دارت در هنگام هدف‌گیری باید متمایل به بالا باشد. این زاویه را در هنگام عقب کشیدن دست بیشتر کنید، و سپس زاویه را در هنگام شتاب دادن و بطور ثابت کاهش دهید. دارت هنگام رها شدن پرواز افقی خواهد داشت، اما نوک آن هنوز قدری متمایل به بالاست. یک دارت در هر شرایطی وقتی که نوکش متمایل به پایین باشد بسیار بد است. این یکی دیگر از نبایدهاست.
گیج رفتن: تقریباً دارتِ هر تازه‌کاری بطور قابل ملاحظه‌ای گیج می‌رود. اما دارت افراد حرفه‌ای به ندرت گیج می‌رود. گیج رفتن می‌تواند به دلایل زیر باشد:
- دارت در مسیری به غیر از سهمی شتاب گرفته است.
- ممکن است که بدنه دارت استاندارهای لازم آیرودینامیکی را نداشته باشد. بهتر است برای شروع از دارت‌های استاندارد و با اندازه متوسط استفاده کنید.
- ممکن است که بازوی شما در هنگام پرتاب درست قرار نگرفته است.
- به احتمال زیاد: نوک دارت در هنگام پرتاب به سمت پایین بوده است.
- به احتمال کم: نوک دارت به مقدار زیاد به سمت بالا بوده است.
تبادل
لینک هوشمند
